پارچه پنبه ای

وقتی پنبه آماده برداشت می شود مزرعه سرتاسر سفید پوش می گردد. الیاف پنبه از داخل غوزه ی خود که مردم محلی به آن کشکله نیز می گویند سر بیرون می آورد.

کشاورزان همراه با خانواده ی خود به جان مزرعه می افتند و غوزه ها را جدا می کنند.
در روستاهای نواحی مرکزی اگر زمستان به خانه کشاورزان سربزنی، اهل خانواده را با دامنی پر از غوزه های پنبه زیر کرسی می یابی که مشغول جدا کردن پنبه که اصطلاحا به آن وِش می گویند از داخل غوزه ها هستند. پنبه با دستانی پر مهر و در محیطی صمیمی و ساده این خانواده های روستایی از غوزه جدا می شود.
تقریبا تمامی زمستان که کار کشاورزی تعطیل است پنبه کاران روستایی کارشان جدا کردن پنبه از غوزه است. و نزدیک بهار مردان روستایی را می توانی ببینی که با توجه به حجم محصول خود، گونی های پنبه های پاک کرده را سوار بر الاغ یا نیسان می کنند و به شهر می برند و در عوض با پولی که از فروش پنبه ها به دست می آورند مایحتاج خود را برای سال جدید خریداری می کنند و با دستانی پر به سوی خانواده خود برمی گردند و کودکان خانواده به استقبال پدر می آیند و حاصل دسترنج ماه های سرد سال خود را می گیرند.
پنبه در کارخانه های ریسندگی تبدیل به نخ و الیاف پنبه ای می شود و سپس به پارچه های پنبه ای که اصطلاحا ما ایرانی ها به آن پارچه های نخی می گوییم تبدیل می شود. پارچه های پنبه ای جاذب رطوبت بالا هستند به همین دلیل در فصل تابستان بیشتر مردم خواهان لباس های پنبه ای هستند. اما نکته ای که وجود دارد این است که لباس های پنبه ای بوی بدن را به خود می گیرد و اگر خوب شسته و خشک نشود جلوه ی بویایی خود را از دست خواهد داد به همین سبب بانوان خانه دار باید در شستشو و خشک کردن این پارچه هایی که از دل طبیعت برخاسته اند بسیار دقت نمایند.